TUNELE – NOWOCZESNE PODEJŚCIE DO PROJEKTOWANIA
Obserwowany w ostatnich latach dynamiczny rozwój budownictwa tunelowego skutkuje koniecznością przeprowadzenia głębokiej analizy w zakresie stosowanych dotychczas metod projektowania obiektów tunelowych.
Problem ten dotyczy zarówno określania wielkości obciążeń działających na obudowę tunelu na etapie jej wymiarowania, jak również technologii ich drążenia.
Rozwój infrastruktury drogowej w wielu krajach skutkuje koniecznością budowania tuneli i mostów nad naturalnymi przeszkodami występującymi w terenie. W Polsce dotychczas wykonano stosunkowo niewiele tuneli drogowych, jednak wraz z rozwojem gospodarczym kraju oraz coraz lepiej wykształconą kadrą inżynierską obserwuje się istotny wzrost zainteresowania technologiami związanymi z budową tuneli. Należy przy tym zauważyć, że w ostatnich dziesięcioleciach nastąpił istotny postęp w rozwoju metod projektowania obiektów podziemnych. Dotychczas stosowane metody, oparte m.in. o teorie Cymbariewicza, Protodiakonowa, Bierbaumera czy też Saustowicza, coraz częściej zastępowane są metodami numerycznymi lub tzw. metodami sterowania konwergencją w tunelach [1]. W niniejszej pracy przedstawiono ogólne założenia jednej z takich metod, nazywanej ADECO-RS (analiza kontrolowanych odkształceń w skałach i gruntach), która została zastosowana podczas projektowania aktualnie drążonego Tunelu Mały Luboń. Metoda ta, oparta na tzw. krzywej reakcji masywu skalnego (GRC), znajduje coraz szersze zastosowanie szczególnie w trudnych warunkach geomechanicznych, jakimi cechuje się flisz karpacki.
