TABLICOWE OKREŚLANIE NOŚNOŚCI ŚRUB NA DOCISK
W artykule przedstawiono tablicową metodę określania nośności na docisk połączeń śrubowych. Podane przykłady obliczeniowe są praktyczną wskazówką w projektowaniu złączy zakładkowych.
Połączenia śrubowe stanowią podstawowy sposób łączenia elementów składowych konstrukcji stalowych. Takie rozwiązanie jest korzystne z uwagi na pewność połączenia i łatwość ich wykonania. Stosowane są przede wszystkim do łączenia elementów podczas montażu na budowie.
Projektowanie połączeń śrubowych
Złącza doczołowe
Od projektanta połączeń śrubowych zależy dobór takich parametrów, jak klasa śrub, ich ilość czy grubość użytych blach. Obliczenia powinny być wykonane na podstawie procedur zawartych w normie EN-1993-1-8. W celu usprawnienia projektowania w przypadku typowych złączy doczołowych można skorzystać z tablic DSTV autorstwa niemieckich naukowców i projektantów [2]. Znajdziemy w nich już gotowe i przeliczone rozwiązania.
Złącza zakładkowe
Odmienna i mniej komfortowa sytuacja ma miejsce w przypadku połączeń zakładkowych, czyli takich, w których kierunek głównej składowej obciążenia złącza jest prostopadły do osi łączników. Norma wyróżnia trzy kategorie tego typu połączeń (A,B,C) i narzuca odpowiednie warunki nośności dla każdej z nich. Spełnienie nośności na ścinanie i nośności na docisk jest wymagane w każdym przypadku. Pomocne w projektowaniu mogą być tablice prof. A. Biegusa [1] z określoną nośnością śrub na ścinanie części gwintowanej i niegwintowanej. Dotąd brakowało podobnego wsparcia w przypadku sprawdzania warunku na docisk. Obliczenia nie są skomplikowane, jednak stosunkowo czasochłonne. Dołożyliśmy wszelkich starań, żeby i ten proces ułatwić oraz przyspieszyć. Stworzyliśmy metodę tablicowego określania nośności na docisk, która w sposób zasadniczy skraca czas potrzebny na zaprojektowanie połączenia zakładkowego spełniającego normowy warunek nośności na docisk.
